Abdulaziz ALTEKİN / Yazar

Gençlerin kendilerini diri diri yakmaları, yaşlıların sağda solda tekmelenmeleri, müstehcen içerikli yayınlar ve daha niceleri… Artık etrafımızda cereyan eden hadiselere yetişemiyoruz. Yetişsek dahi sadece bakıyoruz. Ne zaman böyle olduk ya da ne zamandan beri böyleydik?

Hak, hukuk ve adaletin ırzına geçiyorlardı eskiden. Şimdi ise ahlakın! Vicdanların köreldiği ve yok olduğu yeni bir toplum yaratıyorlar. Ahlaktan yoksun, sırf kendi menfaatleri uğruna babasını bile satan yeni bir toplum.

Kapı komşumuzun aç veya tok yatması umurumuzda değil. İki metre uzağımızda birbirlerini boğazlıyorlar, bizler ise izleyip videoya çekmeye çalışıyoruz. Eskiden gülsünler diye bin takla attığımız komşu çocukları, bu kirli dünyaya geldikleri için her gün lanet ediyorlar. Dünyayı hem kendimize hem de onlara cehenneme çevirdik.

Yazarken bile kelimeler düğüm düğüm. Hangisini yazıp hangisini es geçeyim. Söylesem fayda etmez, sussam gönül razı değil. Lakin şunu net bir şekilde söyleyebilirim: Mutlu olmak için; kör, sağır ve dilsiz olacaksın.

Zenginlerin zulmüne uğrayan mazlumları görmeyeceksin örneğin. Zira o mazlumlar fırsatını bulsa birbirini ezmekten geri durmazlar. Ama kul olduklarına karşı çok sadıktırlar. Hepsi bir değil elbet. Ama mutlu olmanın ilk şartı bu. Kör olacaksın.

Garibanların feryadı arşı delip geçti. Herkes kıyamet kopsun diye dua ediyor. Fakat sen ikinci kurala uyacaksın. Gök gürültüsünden daha şiddetli o feryatlara karşı sağırlaşacaksın. Kalbin sıkışacak, ruhun daralacak, elini uzatmak isteyeceksin ama kendini tutmalısın. Yoksa mutlu olamazsın.

Ve son şartımız. Her zaman dilsiz olacaksın. Dünyayı sen mi kurtaracan. Varsın bu defa hakkı söyleme. Hak bildiklerin sende kalsın. İdam sehpasına oturan halinden razı, cellat kana susamış zaten.

Böyle bir mutluluk hayal edebiliyor musunuz? Başkalarının kahrından, üzüntüsünden, mutsuzluğundan mutluluk üretmek! İşte bizim şu an yaptığımız tek şey bu. Farkında olarak veya olmayarak kör, sağır ve dilsiziz.

Taşın altına elimizi koymak yerine dünyayı ben mi kurtaracağım ya da onlar da benim gibi gerçeği görüyorlar tek akıllı ben miyim gibi sözlerle kendimizi körleşmek, sağırlaşmak ve dilsizleşmek için ikna ediyoruz.

Bugün mutlu olabiliriz. Yarın ve öteki gün de. Lakin çocuklarımıza aydınlık yarınlar bırakmadığımız her an bunun ıstırabını çekeceğiz. Dışımız kahkahalara boğulurken içimiz kan ağlayacak. Farkında olmadan geleceğini çaldığımız çocuklarımız için üzüleceğiz. Ama merak etmeyin, o üç kurala uyarsak bu üzüntü fazla sürmez. Tek yapmanız gereken kör, sağır ve dilsiz olmak.

Yazacak çok şey var. Fakat sizi üzmemek adına kısa keseceğim. Mutlu günler…